Er is niets wat ik liever doe dan verhalen vertellen: schalkse volksverhalen, betoverende sprookjes, moppen of pikanterieën. Ik vertel voor kinderen en volwassenen, peuters en senioren. Ik houd van de oude verhalen, maar ik schrijf ook zelf: eigen werk of voor anderen. Ik voel ook nood aan verhalen die ons iets vertellen over deze tijd. Ik durf me overgeven aan complete improvisatie op basis van wat het publiek aanreikt. Ik geef workshops en coach andere vertellers of artiesten met verhaallijn, verteltechniek en creatieve keuzes. Kortom: ik leef en adem verhalen en ik ga daarbij voor het hele gamma aan menselijke gevoelens: humor, ontroering, spanning, pijn; het hoort er allemaal bij. 

Ik ga altijd op zoek naar de 'zin' van performer verhaal, publiek of idee omdat voor mij daar eigenlijk alles begint. L'art pour l'art of louter entertainment is niet echt mijn ding. Wat dat betreft ben ik wel een zinzoeker, maar in de uitvoering wil ik het leven voelen. Een vertelling is voor mij pas echt geslaagd wanneer het publiek gaat 'zinderen' omdat het fijn of juist voelt om samen in de verbeelde wereld te zijn, waar we samen lachen, dromen, huiveren en even verpozen bij de eigenaardigheden van ons bestaan.